مطالعه بافت شناسی آنژیوژنز درمانی به روش مهندسی بافت در رت: نقش ماست سل ها و پلاکت ها در القاء آنژیوژنز

مقدمه بیماری های عروق محیطی در اثر قطع جریان خون در اندام ها ایجاد می شود. ماست سل ها و پلاکت ها با القاء آنژیوژنز و افزایش رگ زایی ممکن است موجب تسریع در بهبود شرایط ایسکمی موضعی شوند. هدف از مطالعه حاضر کمک به پیدا کردن روش درمانی مؤثر برای بهبود شرایط ایسکمی موضعی، در محل قطع شریان رانی می باشد. مواد و روش ها ۳۰ قطعه رت نر سفید نژاد wistar به ۶ گروه آزمایشی که همگی شامل حیوانات دچار ایسکمی بودند بطور تصادفی تقسیم شدند (۵=n): گروه کنترل ایسکمی: برش در محل شریان رانی و برداشت به طول mm۵، گروه کنترل محلول فسفات بافر (pbs): به منطقه برش pbs اضافه گردید، گروه کنترل کیتوزان (chit): به منطقه برش محلول کیتوزان اضافه گردید . گروه تجربی پیوند ماست سل (chit/mast cells): به منطقه برش محلول کیتوزان و ماست سل (۱۰۶×۱) اضافه شد. گروه تجربی پیوند پلاکت (chit/plat): به منطقه برش محلول کیتوزان و پلاکت (۱۰۶×۱۳) اضافه گردید. گروه تجربی پیوند پلاکت و ماستسل (chit/plat/mast cells): به منطقه برش محلول کیتوزان، ۱۰۶×۱۳ پلاکت و ماست سل (۱۰۶×۱) اضافه شد. یافته ها آنالیز داده های مربوط به تراکم عروق و هیستومورفومتری روز ۷ بعد از جراحی صورت گرفت. میانگین تعداد عروق خونی در گروه  chit/mast افزایش معنی داری نسبت به سایر گروه های آزمایشی نشان داد (p<۰.۰۵). میانگین مربوط به تعداد عروق متوسط و بزرگ در گروه chit/mast بطور مؤثری بیشتر از گروه های کنترل بود (p<۰.۰۵). نتیجه گیری استفاده از ماست سل ها در مهندسی بافت می تواند پیشنهادی با رویکرد جدید در راستای آنژیوژنز درمانی تلقی شود، که قادر به ارائه بهبود روند رگزایی در موارد ابتلا به بیماری های عروق محیطی باشد.